Bewoners van Pan

Word jij ook graag meter/peter of sponsor? Klik hier voor meer info.

Hagrid

Hagrid is het trotse petekind van Ann Lucas en van Thijs Petyt


Bonjour.
Ik ben… Hagrid.
Wie… ben jij?
Ik… ben altijd zo… geïnteresseerd. In wie jij bent. Zelf ben ik jonger dan ik… eruit zie. Dat komt… doordat mijn reusachtige hoorns op… eikenstammen lijken. Je zou… denken dat mijn… stem klinkt als het gekraak van een… oude boom. Maar als ik praat… hoor je pas hoe… zacht ik ben. Ik hoor… mensen praten over mijn poten. Drie heb ik ervan. Maar ik vraag me af… of ze ook zien… hoe sterk ik ben. Er bestaan verhalen over mijn ontbrekende… poot. Dat ik hem brak. Krak. Eraf. Of… dat een wolfachtige razende hem… stukbeet. Zelf geloof ik graag dat… mijn poot gewoon op vakantie is. Ergens… in een hoog gebergte. Met andere geitenpoten. Genoeg nu over mij. Ik leg me neer… hier in de schaduw. En kijk een beetje rond. Hier… naar mijn nieuwe land. Waar ik heers.
Ik, Hagrid.


Syrtaki

Syrtaki is het trotse petekind van Nicky Charle en van Reninka Vanden Dorpe.


Coucou!
Je m’appelle Syrtaki!
Dat is leuk om te zeggen, probeer het eens. Syrtaki! Je moet het heel snel uitroepen. Zo snel als je kan. Syrtaki! Ik ben de jongste van alle geitjes. Eigenlijk had ik nog goede adoptiekansen, maar… ik ben verliefd. Zo verliefd. Op Safari. Ze is zo mooi… zo… Wat is dat? Dat daar? Oh, het is Kraai. DAG KRAAI! Ze is zo grappig, Safari. Onlangs deed ze me pootje lap met haar elegantste hoorns. Ik viel poef op de grond en toen lachten we heel hard. Empereur keek afgunstig, en dat vond ik nog grappiger. Hé wat is dat? Dat hier? Oh, een grasje. Je kriebelt, grasje. Je kriebelt. Toen Safari haar ticket kocht naar Pan, grabbelde ik haastig al mijn rosse centjes bij elkaar om haar te volgen. Het lukte! Ik mocht mee! Met Safaaari! Kijk, daar gaat Hagrid! Dag, Hagrid, da-ag! Hagrid is mijn vriend.
Sytraki!


Empereur

Empereur is het trotse petekind van Ann Lucas, Eddie Suber en van Lydie Van Rompuy


Allo?
Allo. Stil! Wacht. Niet bewegen. Blijven staan. Zo ja. Allo. Mijn naam is .Oei. Ik probeer opnieuw. Mijn naam is. Nee, mijn geitennaam bestaat niet in mensenletters, denk ik. Ik vertoef nog niet zo heel lang nabij mensen. Ze noemen me wel namen. Empereur. Entrepreneur. Empri en Napoli. Zulke namen. Die hebben wel letters. Als oudste bok ben ik de meest wijze en dus de patriarch van onze familie. Safari is mijn vrouw. Syrtaki denkt dat ze van hem houdt zoals ze van mij houdt, maar hij moet nog leren wat intimitijd betekent. Ondertussen laat ik hem volgen. Wat doe je nu? Je beweegt! Ik moet gaan dan. Als je gaat bewegen. Een goede dag,


Safari

Safari is het trotse metekind van Ellen Tobback


Safari. Zo noemen ze mij. Omdat ik lijk op een antilope op de savanne. Even gracieus, even voorzichtig. Daarom stelde ik me ook niet meteen voor. Waarom zou ik me prijsgeven, als ik niet weet wie jullie zijn? Wie… zijn jullie eigenlijk? Ik ben de matriarch van onze kudde. Frivool, elegant en immer oprecht. Maar ook streng wanneer dat nodig is. Dan kijkt iedereen ineens op, alsof het hen verbaast. Iedereen luistert dan naar mij, Safari. Met hoofdletter S. Frivool, elegant, maar evenveel de S van Streng als van Speels. Nu ik zo openhartig was, mag ik jou eens van dichterbij bekijken? Niet te dicht, nee. Een fotootje om mee te beginnen, is goed. Groetjes vanop de Savanne,
Ssssafari

Lissa Loes

Lissa Loes is het trotse metekind van Lut Cludts en van Lara Dothee


In februari maakte Lissa een Grote Reis. Ze had al wel eens gedroomd van het Land van Pan en de Grote Poppejan. Vandaag voelde ze zich dapper genoeg om eindelijk naar het land op zoek te gaan. Zou het écht…?
Dagen, weken, maanden of jaren, die telt Lissa niet. Dat ze lang alleen leefde, weet ze wel. Ze wist het pas echt wanneer ze de vreugde voelde bij het ontdekken van de Panners.
Lissa is geen aaibaar geitje. Ze is eigenzinnig, matuur en dapper, en daarom past ze bij ons.
Welkom thuis, liefje.


Julius Klaus

Klaus is het trotse petekind van Erwin Naegels


Op 1 oktober 2022 werd Julius Klaus geboren in de melkindustrie. Omdat mannelijke dieren hier van lage economische waarde worden geacht, zou hij na zijn geboorte onmiddellijk geëuthanaseerd worden. Klaus werd echter onderschept door een liefdevolle studente diergeneeskunde, die hem in een poezendraagmandje stopte en hem op die manier naar Pan smokkelde. Klaus’ moeder was geen goed verzorgde geit, en Klaus zelf ervoer de eerste dagen veel stress. Hierdoor kreeg zijn immuniteit een slechte start, waardoor hij z’n leven lang op Pan extra verzorging zal krijgen waar nodig.


Poppejanneke

Deze Grote Vriendelijke Geit is het trotse petekind van Karin Loffens en van Patricia Mercier


In 2017 werd Poppejanneke met twee andere geiten uit een opvangcentrum geplukt waar hij volledig ondervoed werd aangetroffen. Over zijn leeftijd en voorgeschiedenis was weinig bekend. Hij had echter al een voorraad geluk in z’n knapzak, want een gecastreerde bok in een kudde melkgeiten is een zeldzaam zicht. De boer waar hij vandaan kwam, had blijkbaar de moeite genomen hem in leven te houden. Het was ook meteen duidelijk dat Poppejanneke liefdevol was grootgebracht, vermoedelijk met de fles.


Mieke

In de zomer van 2022 namen we afscheid van Mieke, het metekind van Shana en Stijn. Mieke bracht haar leven grotendeels door als melkgeit. In 2017 arriveerde ze samen met Poppejanneke in haar liefdevolle rustoord, waar ze haar wantrouwen t.o.v. mensen langzaam overwon. Mieke ontpopte zich tot een wijze, eigenzinnige vriendin die erg genoot van graaswandelingen. Ze stierf vreedzaam in gezelschap van haar vrienden tgv botkanker. We zijn dankbaar dat ze nog vijf jaren bij ons mocht genieten van een welverdiend pensioen.

Bobonneke

In 2020 namen we afscheid van Bobonneke, de geit die Ineke inspireerde om iets te kunnen betekenen voor oudere geiten. Bobonneke arriveerde in 2017 samen met Poppejanneke en Mieke. Ze was volledig ondervoed met een lage immuniteit en parasitaire infestaties tot gevolg. Haar hoeven waren al zoveel jaren niet meer behandeld, dat ze louter nog op haar ellebogen kon kruipen tgv een pijnlijk ‘hoefrot tot op het bot’. Bobonneke was vermoedelijk al oud en herstelde traag, maar leerde bij ons toch opnieuw op haar hoeven te stappen. Ze ontpopte zich tot een dankbare, liefdevolle en zachtaardige vriendin. We zijn op onze beurt dankbaar dat we haar hebben mogen verwelkomen in ons leven. Ze stierf vreedzaam in gezelschap van haar vrienden tgv ouderdom.

Scroll naar boven