Toen ik enkele jaren geleden de hondenverblijven schoonmaakte in een asiel, verscheen er soms plots een geit in de weide achter me. Even later was hij weer verdwenen.
Ik noemde hem ‘de tovergeit’, en betrapte hem er pas later op dat hij zich tussen de smalste spleetjes wurmde om me beter te kunnen begluren. Ik was allang opgelucht dat ik me hem niet inbeeldde. 
Laurent geraakte wel eens geadopteerd, maar werd snel weer teruggebracht door een bont en blauw gekopperde dame.
Lorre, toch.
Het asiel sloot en Laurent mocht mee met een kudde oude schapen. Het alternatief was triester.
Het laatste oude schaap liet recent haar adem vrij. Het werd heel stilletjes in de lege weide. Laurent rustte, verwonderde en stond op. Even later verscheen de tovergeit op Het land van Pan. 
De komende weken zal onze kudde ervaren hoe het samenleven met Laurent verloopt. We blijven daarbij opmerkzaam voor ieders stem en comfort. Voorlopig worden er alvast vele intense, kalme en vooral heldere gesprekken gevoerd, op z’n geits en mensgeits.
Ik ben alvast blij met ons weerzien, Laurent, en hoop dat je je gauw veilig thuis mag voelen.
Ineke 
Het land van Pan is een project van Together Alive vzw, dat een mooie thuis creëert voor moeilijk plaatsbare geiten uit de huisdier- en bio-industrie.